Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Ալիքը և ժայռը»

Այս պատմվածքը նույնպես ինձ չգոհացրեց:Ալիքը սիրում էր ժայռին և իր փրփուրռներով գիշեր ու զօր համբուրում էր նրան:Նա իր փրփուռները նվիրում էր ժայռին: Ահա մի  օր ժայռը ընկավ ալիքի գիրկը և խորտակվեց:Այժմ այն ընդամենը քարի կտոր է ընկած ծովի հատակին:Իսկ ալիքը հիասթափված և խաբված զգալով գտավ իրեն նոր ժայռ:

ՕՐԱՍԻՈ ԿԻՐՈԳԱ- «Պատմություններ սիրո խենթության և մահվան մասին»

Շան կծոցից մարդը   խելագարվում է. սա է  այս  ամբողջ պատմվածքի իմաստը:Ինձ չի գոհացնում ամբողջ այս պատմվածքը:Սկզբում երբ կարդացի պատմվածքի անվանումը, նա ինձ գրավեց,իսկ հետո առաջին իսկ կարդացածս բառից հիասթափվեցի: Ինչպես կարող է մարդ կատաղած շան կծոցից խելագարվի, ինձ թվում է սա հեղինակի երևակայությունն է:

«Այինկա» երկխոսության հատված

Առջի իրիկվան դեմ Սահակ Պերճուհին տեսավ եկեղեցիեն վար, Մեյտանին մեջ, ու քովը գնաց փախչելու ատեն չթողնելով անոր.

- Սրդողած ես հետս:

- Ե՞ս:

- Բարևս ինչո՞ւ չառիր, բարևը Աստուծո է:

Աղջիկը չխոսեցավ և հեռանալ ուզեց:

- Կեցի°ր, ատեն մը կը սիրեիր զիս, եղբորս հետ չնշանված դեռ, կը հիշե՞ս աղբյուրին քով խոսածներդ:

- Ես եղբորդ նշանածն եմ, մի° խոսիր հետս, ես այինկաճիի աղջիկ եմ:

Սահակ ձեռքը բռնել ուզեց, ու աղջիկը քաշվեցավ ետ:

- Այդչա՞փ գեշ մարդ եմ ես… Եթե գիտնայիր, որ մեկ խոսքովդ սիրտս կբանամ սա դանակով. իմ սերս ամուր է աս երկաթին պես, քուկդ… ծառի մը ոստին պես ամեն դի կը ծռի, պզտիկ եղբորմեն մեծ եղբորը, Սահակեն Հակոբոսին կը դառնա:

Պերճուհի թողուց, որ ձեռքը բռնե. իր առջի բարեկամին ձայնը կը շարժեր զինքը, տեսավ, որ արցունքի կաթիլ մը կը գլորեր անօր արևկեզ այտեն` մրոտած պերևեշտին վրա.

- Ո՞վ ըսավ որ քոլճի ըլլաս:

- Քեզի համար:

- Ես այինկաճիի աղջիկ եմ:

Զաբուղոն

Զաբուղոնը մի երիտասարդ էր,ով գողությունը համարում էր արվեստ, իսկ Վասիլիկը՝ նրա նշանածը,այն մարդկանցից էր, ովքեր սիրում են իրենց ցույց տալ: Այս պատմվաքում բոլորն էլ իրենց մեղավորությունն ունեն, բայց քանի որ ես ամբողջ սրտով ատում եմ դավաճանությունը և կեղծավորությունը, ես կարծում եմ, որ ավելի մեծ մեղավորություն ունի Վասիլիկը. նա էր այս պատմվածքի դավաճանը, ինչու չէ, նաև կեղծավորը: Նաև ես չեմ արդարացնում Զաբուղոնին, քանի որ ինձ համար գողությունը ամենաստորին մակարդակի մարդկանց արարք է:
Ես նույնպես աղջիկ եմ,բայց չեմ կարողանում  հասկանալ Վասիլիկին: Ինչքան էլ Վասիլիկին դուր չգար Զաբուղոնի արարքը, հերոսուհին  պետք է խոսեր նրա հետ, և միգուցե Զաբուղոնը հանուն սիրո էլ երբեք գողություն չաներ, չէ՞ որ նա անկեղծ էր սիրում Վասիլիկին. այդ անկեղծությունը երևում է նովելի վերջին դրվագում:Իմ կարծիքով Վասիլիկի  արած քայլն ավելի անպատվաբեր էր, քան Զաբուղոնինը:

Կոտորակներ

1/4, 2/4, 3/4,4/4 տեսքի թվերն անվանում են կոտորակներ:
Կոտորակի մեջ գիծն անվանում են կոտորակի գիծ:
Կուտորակի գծից վերև գրված թիվն անվանում են համարիչ, իսկ կոտորակի գծից ներքև գրված թիվը  հայտարար: Օրինակ՝ 1/2-ում 1 համարիչն է, իսկ 2 հայտարար:
 Կանոնավոր են կոչվում այն կոտորակները, որոնց համարիչը հայտարարից փոքր են (Օր.՝ 3/4 ,5/8, 6/9, 11/13 և այլն), իսկ  այն կոտորակներ, որոնց համարիչը հայտարարից մեծ է կամ հավասար է նրան` անկանոն կոտորակներ։ Օրինակ՝ 20/8,15/4, 48/8 , 11/11,  20/20, և այլն:
Երկու սովորական կոտորակներն իրար  հավասար են, եթե առաջին կոտորակի համարիչի և երկրորդի հայտարարի արտադրյալը հավասար է առաջին կոտորակի հայտարարի և երկրորդի համարիչի արտադրյալին: 

Օրինակ՝ 20/8  և 5/2, 20 * 2 = 40  և 8*5=40, 40=40 =› 20/8=5/2

 Կոտորակների հավասարության այս պայմանը տառային նշանակումներով կարելի է գրել այսպես.
                                              a\b=m\n,  եթե a *n= m*b
Կոտորակների հավասարության պայմանից բխում է կոտորակների հիմնական հատկությունը :
   Եթե սովորական կոտորակի համարիչը  և հայտարարը բազմապատկվում են միևնույն բնական թվով կամ բաժանվում են միևնույն բնական թվին, ապա կոտորակի մեծությունը չի փոխվում: Օրինակ՝ 4/5,  4*2/5*2=8/10,4/5=8/10:
  Կոտորակի համարիչի և հայտարարի բաժանումը նրանց որևէ ընդհանուր բաժանարարի կոչվում են կոտորակի կրճատում:Օրինակ՝ 4/8 = 2/4=1/2:
 Եթե կոտորակների հայտարարները նույնն են, ասում են, որ կոտորակներն ունեն ընդհանուր հայտարար: 
  Նույն հայտարարով երկու կոտորակներից ավելի մեծ է այն կոտորակը, որն ավելի շատ բաժիններ է պարունակում։
   Օգտվելով կոտորակների հիմնական հատկությունից` տրված կոտորակները կարելի է այնպես ձևափոխել,որ դրանք ունենան ընդհանուր հայտարար: Այդպիսի դեպքերում ասում են, որ կոտորակները բերվում են ընդհանուր հայտարարի:
 Այն թիվը,որով պետք է բազմապատկել կոտորակի հայտարարը, որպեսզի ստացվի նրա և մեկ ուրիշ կոտորակի հայտարարի ընդհանուր բազմապատիկ, կոչվում է կոտորակի լրացուցիչ արտադրիչ: 

Are women better parents than men

Everyone is equal. No one is better than the other. Men are physically stronger and  faster. Man is the tree of the family and  woman is its branches who   takes care of its leaves. Without  branches the tree cannot survive,   So Women are also strong.  It  doesn't mean every human is like that. It's in general. Everyone is different  with its own character and behavior so we should accept humans as  he or she is. We are  the creatures of the nature  so Nobody should be above, or below the  other. Everyone has its role and place especially in the family, My  ideal model of the family is lovely parents who respect each other, love and respect should be all the time. Being a teenager , trying to build my future I  should say honestly that without   love, care and support of my father and mother I can't imagine my every day. I can't judge a large group of people and say they are all the same in this aspect. But I would like to see ideal families about which I have already mentioned. It is the dream of every child of my age.

Teenangers and their problems

We all know teenagers period is hard. Teenagers can have many problems with their parents, as parents think that their children must be protected by all means, but teenagers think that they are already too wise to solve their problems themselves and they don't need any advise. So they can drink, smoke and so on.

Teenangers can have problems with their friends. Sometimes they don't understand each other. Some of them think that they aren't attractive enough to have new friends. Some of them can have problems at school. They begin to learn badly. Parents think that we just go to school, study, get marks, communicate with friends and come home. They don't know how many problems we have. They think at our age everything is so easy, but I  am of the lucky ones, because my parents are friendly, and especially I like when they trist me. My mother tries to give me good advice, she is always very patient and caring with me. I am very happy that we understand each other so well.

«Ադամանդը»

Այս պատմվածքը կարդալով հասկացա, որ այս աշխարհում գոյություն ունեն շատ տարբեր մտածելակերպի տեր մարդիկ: Իմ կարծիքով այս պատմության մեջ երկուսն էլ  ունեին իրենց մեղքի բաժինը:Քասիմը այնքանով էր մեղավոր, որ այդ փողոցային ծագումով կնոջը այդքան արտոնություններ էր տվել,իսկ Մարիան չգնահատելով ամուսնու  համեստությունը հաճախ չարաշահում էր այն:Մարիան շատ գոռոզ և շահամոլ կին էր, նա մտածում էր միայն իր ադամանդների և հագուստների մասին, առհամարելով իր ամուսնու տանջանքները:Քասիմը համբերող էր, հանդուրժող, հանգիստ:Բայց ինչքան էլ համբերություն ունենար, մեկ է, մի օր նրա բաժակն էլ էր լցվելու: Եվ այդ օրը եկավ:Մարիան իր ադամանդներով հանդերց քանդեց իր ընտանիքը:Այս պատմվածքից կարելի է հետեվություն վերցնել, որ ամեն ոք պետք է իր ունեցածը գնահատի և երբեք աչք չդնի ուրիշի ունեցվածքին:

«Դառնացած ժողովուրդ»

Այս պատմվածքը կարդալուց հետո հասկացա, որ  իրոք  ժողովրդի մեջ դառնություն, նախանձ և չարություն կա: Ամեն մարդ մտածում է իր շահի և կողքինի դժբախտության վրա:Թումանյանն ասում է.`<< Հոգևորական է. ինչքան վարձ ու պատիվ կուզեք տվեք — միշտ դժգոհ է, բողոքում է, գանգատվում է անարդարությունից, և գիտե՞ք էդ անարդարությունը որն է, որ իր ընկերն էլ է նույնը ստանում կամ նա էլ է կարողանում ապրել։>> Սկսած ամենահարուստ մարդուց և վերջացրած ամենաաղքատից, բոլորը բողոքում են: Եվ հետաքրքիրն այն է, որ բողոքում են ոչ թե իրենց անհաջողության այլ ընկերոջ կամ կողքինի հաջողության վրա: Կարող ես հասկացիր այն մարդուն, ով իր գործը թողած ընկնում է ուրիշի հետևից և երբ ուրիշը ձեռք է բերում ավելի շատ, կամ իր վաստակածի չափ գումար սիրտը դող է մտնում, մտածում է ոնց անի, որ խանգարի նրան: Ճիշտ է համաձայն եմ Թումանյանի այս տողերի հետ`<< Պատմությունը երկար դարերով մեզ դրել է բարբարոս ժողովուրդների ոտների տակ։ Իսկ ամեն կենդանի գոյություն, …>>, բայց ինչ խաղ էլ, որ խաղացել է ճակատագիրը, պետք է շարժվել առաջ: Հիմա դառնացած ենք վարունկի նման, բայց չէ որ վարունկ չենք, մարդ ենք, ունենք կամքի ուժ, բարոյականություն, հասկացություններ և ամենակարևորը ընտրության հնարավորություն: Ամեն մարդ ինքն է կառավարում իրեն, իր կյանը որտեղ և երբ էլ լինի: Ամեն մարդ իր կյանքի տերն է, իսկ ժամանակը` ամենահզոր և անհաղթահարելի երևույթը, որը անընդհատ շարժման մեջ է գտնվում մարդու մեջ է : Մարդն է իր ժամանակը դասավորում և մարդն է ստեղծել ժամանակ հասկացությունը: Ամեն մարդու համար իր կյանքի, իր ժամանակի վերջը մահն է և քանի մարդ կարող է` պարտավոր է ապրել կյանքը լավագույն կերպով, պարտավոր է դուրս գալ չակերտներից և անընդհատ շարվել իր երազած ժամանակին ընդառաջ: Այն մարդը ով ժամանակից հետ է մնում, պահում է իր մեջ անցիալում կատարված վատությունը, չարությունը և նախանձը նա չի կարող ունենալ <<Պայծառ>> ապագա: Ուզում եմ ասել, ապրեք ներկայով, եղեք լավատես և մտածեք ապագայի մասին, այն ապագայի որի մասին դուք երազում եք: Սա է ելքը:
Այս երկու հոդվածները ինձ համար մի մեծ պատմության հատվածներ են: Այս հոդվածները կարդալուց հետո ես ճանաչեցի Թումանյանի իրականությունը: Հասկացա, որ Թումանյանի իրականությունն է ճիշտը և դրա մեջ մտնելով պետք է շարունակենք շնչել:
ՄԻ մեղադրեք կողքինին ձեր կատարած սխալների մեջ, չէ որ, մեկ է դուք եք պատասխան տալու դրանց համար: Հետևեք Թումանյանի խորհուրդներին և եթե տեսնում եք ձեր մեջ վատը անպայման փոխեք այն լավով: Ստեղծեք ձեր երազած ապագան առանց մոռանալու անցյալը, որովհետև առանց անցիալի չէր լինի նաև ապագան:

«Մեծ ցավը» վերլուծություն

Կարդալով Հովհաննես Թումանյանի <<Մեծ ցավը>>հասկացա,որ  երկար ժամանակ է անցել, բայց ոչինչ չի փոխվել հայ ժողովրդի մեջ: Ինչքան ես հասկացա Թումանյանի <<Մեծ Ցավը>> գրվածքում քննարկվում է մեր ես ունենալը և մեզ ճանաչելը:  Թումանյանը այն կարծիքին է, որ օտարները չեն հարգում և չեն ճանաչում մեզ,  որովհետև  պարզ տեսնում են, որ  մենք չգիտեն և չենք ճանաչում մեր լեզուն, գրականությունը և մեր պատմությունը: Թումանյանը ասում է. <<Ինչպես կարող է պատահել, որ մեզ սիրեն ու հարգեն օտարները, երբ պարզ տեսնում են, որ …>> և ավելացնեմ, որ անտեղյակ լինելու  հետ մեկտեղ չենք ուզում ընդունել, որ տգետ ենք և մեծ մասամբ չենք էլ ցանկանում սովորել: Մարդիկ իրենց տգիտությունից դրդված սկսում են հորինել, երազել, պատկերացնել և հավատալ այդ ամենին` ասես իրենց ասածը միակ  ճշմարտությունն է: Օրինակ` կան մարդիկ, ովքեր չիմանալով իրենց անցյալը, այն դարձնում են մի հրաշագեղ, անհաղթելի հերոսներով լի վեպ, բայց նաև կան այնպիսի մարդիկ, ովքեր (տգիտության պատճառով) փչացնում են իրենց անցյալը, վատթարացնում, հավատում իրենց հորինվածքներին և մի բան էլ պատմում օտարներին (նրանց մոտ ամաչում իրենց անցիալից և ինչու չէ հենց իրենցից): Եվ չես հասկանում ինչ են մտածում այդպիսի մարդիկ, որտեղ կամ ինչու են թաքցնում իրենց արժանապատվությունը, եսը և եթե ուզում են խոսել ինչ-ինչ բաների մասին, ինչու չեն սովորում, ուսումնասիրում և նոր այդքանից հետո սովորեցնում ուրիշներին: Հենց այս մասին էլ Թումանյանը գրում է. << Եվ ինչ զարմանք, որ էս դրության մեջ գտնվող մարդը, իր անհատական խեղճությունն ու դատարկությունը …>>: Ամեն Հայ մտածում է, որ գիտի և ճանաչում է իր ազգին, ժողովրդին, բայց չէ որ այդպես չէ: Մարդիկ փակում են իրենց  աչքերը, փակ աչքերով թռչում դեպի երկինք կամ հակառակը մտնում հողի տակ և չեն ցանկանում կամ չեն կարողանում ապրել այսօրվա կյանքով և շարժվել առաջ, ճիշտ և իրական անցյալը պահպանելով և ինքնությունը նույնպես:

Ալպիական մանուշակ

 Ատամնաձև, սպիտակ, բարձր, երկաթե, խոնարհված, խրված, երկաթյա, կապույտ, նեղ, սպիտակ,քարե, քարե, սրածայր, պողպատե, ալպիական, կարմիր,ծիրանի գույն, ալպիական, գունավոր, ծիրանագույն, կապույտ, քարե, կարկատած, ալպիական, այծի, մելամաղձոտ ու հուսահատ,ամայի, տխուր, հեռավոր, նստած, Առաջին, մագաղաթյա, իշխանական, զրահապատ, երկաթյա ուսյալ, մագաղաթյա ՝, եղեգնյա, հնօրյա դժվար երբեմնի տերերը, կիսամերկ, Ֆետրե երկրորդ հաստ սրածայր գեղեցիկ մամռապատ, թաղված տաշած փորագիր, Երրորդ Ֆետրե սրածայր, հզոր կեռ արնագույն ահեղ, ոսկե, ինքնիրեն, ալպիական ծիրանի գույն, ընդարձակ քարերին փաթաթված բուսած գրերի, սև թավիշե երկար նարնջագույն, փայլուն սպիտակ, երկար ջարդված, մակաղած գիշերային ալպիական, հոտավետ ալպիական։

Սոկրատեսի իմաստուն մտքերից

Ուտելիքի լավագույն համեմունքը քաղցն է:

***

Ամուսնությունը,եթե անկեղծ լինենք, չարիք է ,բայց  անհրաժեշտ չարիք:

***

Երկու չարիքից փոքրագույնն ընտրեք...Ընտրեք փոքր չարիքը...

***

Արևն ունի մի թերություն-նա չի կարող տեսնել ինքն իրեն:

 ***

Ամուսնացի’ր, ինչ էլ որ լինի: Եթե լավ կին հանդիպի, կլինես բացառություն, իսկ եթե վատը`կդառնաս փիլիսոփա:

Վառելիքաէներգետիկ ռեսուրսներ

Դիտարկելով  այս վառելիքային  ռեսուրսները  կարող  եմ  ասել ,  որ  երեքի  դերն  էլ  մեծ  է  մեր  կյանքում :Օրինակ ՝ Նավթից ստանում  են  բոլոր տեսակի  տրանսպորտային  միջոցներին  անհրաժեշտ ՝ բենզին   ու  դիզելային  վառելիք : Իհարկե  մեծ  վնաս  է  հասցվում բնությանը, ՝ աղտուտվում  է  ջրային  շերտը   եթե  իհարկե  Նավթի  պաշարները  գտնվում  են  ծովի , օվկիանոսի հատակին : Եվ  նավթի  պաշարները  անսպառ  չեն ,  ուստի մի  օր  այն  ավարտվելու է ,  չհաշված  այն  քանակությունը  որը կառաջանա  հազարավոր  տարիների ընթացքում : Ընդանուր  առմամբ ի տարբերություն  Ածխի , Նավթի  արդյունահանումից  ավելի  շատ  վնաաս է հացվում  : Ածուխը որպես  օգտակար  հանածո ՝  ամենաէժանն ,  ամենատարածվածն և  շրջակա  միջավաիյրի  համար  ամենաանվտանգավորն  է : Նրա  վնասը   հիմնականում  կայանում  է  նրանում  որ  ածուխը  այրվելով  ախտոտում  է  մթնոլորտը  ուստի  վնաս  է հասցվում  նաև  բնությանը , ածխի  այվելու  հետևանքով  մթնոլորտում  ավելանում է  Ածխածնի  քանակությունը  ու  նպաստում  է  կլիմայի  գլոբալ  տաքացմանը և   Ջերմոցային  էֆեկտի  ուժեղացմանը : Իսկ  բնական  գազը   հանածո  վառելիքներից  ամենամաքուր  այրվողն  է  ու  ամենահարմարն  է   օգտագործելու  համար : Սկել  է մեծ  տեմպերով  տարածվել   բնական  գազը  որպես  ավտոմեքենաների  համար  վառելիք,  իր  Էժան  և էկոլոգիապես համեմատաբար   ավելի  մաքուր  լինելու  պատճառով : Բնական   գազի  այրման հետևանքով առաջանում  է  ածխաթթու  գազ  և   ջրային  գոլորշի , ընդորում  ավելի  քիչ  քան  նավթի, ՝ բեզինի  այրման հետևանքով : Այս  ամենից  հետևություններ  անելիս  կարող  ենք  ասել , որ  այս  բոլոր  3 հանածոներն իրենց  արդյունահանումից  ու  օգտագործումից թողնում  են   վնասներ ՝  մթնոլորտի , բնության , էկոհամակարգերի  և  այլ   ոլորտների  վրա որն  ավելի   քիչ ,  որն  էլ  համեմատաբար  ավելի  շատ :

Պլատոնի իմաստուն մտքերից

     Ոչ մի բան ավելի տանջալից չէ իմաստուն մարդու համար և ոչ մի բան նրան ավելի մեծ անհանգստություն չի պատճառում, քան ավելի շատ ժամանակ վատնելու անհրաժեշտությունը դատարկ ու անօգուտ բաների վրա, որոնք արժանի չեն դրան:

***

     Աշխատելով ուրիշների երջանկության համար` մենք գտնում ենք մեր սեփական երջանկությունը:

***

     Բարեկամների ու ընկերների հետ առօրյա հարաբերությունների ժամանակ նրանց համակրանքը ձեռք բերելու համար հարկավոր է մեզ ցույց տվող նրանց ծառայություններն ավելի բարձր գնահատել, քան դա անում են հենց իրենք և, ընդհակառակը, բարեկամներին ցույց տված մեր ծառայությունները հարկավոր է համարել ավելի փոքր, քան դա կարծում են մեր բարեկամներն ու ընկերները:

***

     Անբարեխիղճ հռետորները ձգտում են վատը ներկայացնել լավ:

***

     Ամենայն իմաստության հիմքը համբերությունն է:


***

     Ամեն մի ամուսնության նկատմամբ թող պահպանվի  մեկ կանոն. յուրաքանչյուր մարդ պետք է կնքի պետության համար օգտակար, այլ ոչ թե միայն իր համար առավել հաճելի ամուսնություն:

Բնական թվեր

Այն թվերը, որոնք օգտագործվում են առարկաներ հաշվելիս, անվանում են բնական թվեր: Բնական թվերը այն թվերն են որոնցով կարելի է հաշվել:Բնական թվերի  բազմությունը նշանակվում է N տառով:Բնական թվերը անվերջ են: Բնական թվերը լինում են կետ,զույգ,կատարյալ,պարզ:Բնական թվերը բաժանվում են երկու խմբի՝ պարզ և բարդ; Պարզ թվերը այն թվերն են որոնք բաժանվում են իրենց թվի և մեկի վրա:
Կան բնական թվերի սահմանման երկու մոտեցում, ըստ որոնց բնական են համարվում այն թվերը, որոնք օգտագործվում են՝
առարկաների թվարկման (համարակալման) համար՝ առաջին առարկա, երկրորդ առարկա, երրորդ առարկա և այլն:
Առարկաների քանակի նշելու համար՝ չկան առարկաներ, մեկ առարկա, երկու առարկա և այլն:
Բնական թվերի բազմության մեջ գործողություններից երկուսի` գումարման և բազմապատկման արդյունքում ստացվում են նույն բազմությանը պատկանող թվեր։Ի տարբերություն այդ երկու գործողությունների, հանման և բաժանման գործողությունները միշտ չէ, որ պատասխաններ ունեն բնական թվերի բազմության մեջ։

Բնական թվերի բազմությունը անվերջ է, քանի որ կգտնվի ցանկացած բնական թվից մեծ այլ, օրինակ՝ մեկով ավելի բնական թիվ։

Գիլգամեշ

Гильгаме́ш царь (лугаль) шумерского города Урука, правил в конце XXVII — начале XXVI веков до н. э. Представитель 1-й Династии Урука. Гильгамеш — это аккадское имя; шумерский вариант, по-видимому, образован от формы «Бильга-мес», что, возможно, значит «Предок героя». Отец его был эном (верховным жрецом) Кулаба.

Гильгамеш был правителем, чьи деяния завоевали ему такую широкую славу, что он стал основным героем шумерской мифологии и легенд. Поэмы о Гильгамеше и его подвигах писались и переписывались на протяжении веков не только на шумерском языке, но и на большинстве других самых крупных языков Западной Азии. Гильгамеш стал героем всего Древнего мира — искателем приключений, храбрецом, но фигурой трагической, символом человеческого тщеславия и неуёмной жажды известности, славы и бессмертия — до такой степени, что современные учёные часто воспринимали его легендарным персонажем, а не реальным человеком и правителем.

В начале своего правления Гильгамеш был подчинён лугалю Киша Аге. Ага через послов потребовал, чтобы Урук принял участие в предпринятых Кишем ирригационных работах. Совет старейшин Урука предлагал Гильгамешу подчиниться и исполнить требование Аги, но Гильгамеш, поддерживаемый народным собранием, отказался покориться. Народное собрание провозгласило эна Гильгамеша военным вождём — лугалем. Ага прибыл с войском на ладьях, спустившись вниз по Евфрату, но начатая им осада Урука окончилась поражением кишцев.

В 2675 году до н. э. Гильгамеш добился независимости города Урук. Гегемония над Нижней Месопотамией перешла к Гильгамешу.

В дальнейшем Гильгамеш объединил под своей властью такие города как Адаб, Ниппур, Лагаш, Умма и др. Гильгамеш упоминается в качестве строителя ниппурского святилища Туммаль. В Лагаше Гильгамеш построил ворота, носящие его имя.

Впоследствии Гильгамеш стал героем целого ряда шумерских эпических песен (см. Эпос о Гильгамеше). Эпосы представляют в качестве его важнейших подвигов постройку городской стены Урука (длина городской стены достигала 9 км, а толщина была более 5 м) и поход в Ливан за кедровым лесом. Был ли в действительности такой поход — неизвестно. И, вероятно, если он и был, то не в Ливан, а в Элам.

Գիլգամեշը  շումերական Ուրուկա քաղաքի թագավոր էր, գահակալել է մ.թ.ա. XXVII դ. վերջին և XXVI դ. սկիզբը: Ուրուկայի առաջին դինաստիայի ներկայացուցիչ: Գիլգամեշը աքքայական անուն է,որի շումերական տարբերակը հավանաբար ձևավորվել է <<Բիլգամես>> ձևից,որն հավանաբար նշանակում է <<Հերոսի զարմ (նախնի)>>: Նրա հայրը Կուլաբայի Էն էր (գլխավոր քուրմ):

Գիլգամեշը թագավոր էր, որի գործերը նրան այնպիսի մեծածավալ փառք էին բերել, որ նա դարձել էր շումերական առասպելաբանության և լեգենդների հիմնական հերոս: Գիլգամեշի և նրա սխրանքների պոեմները  (վեպերը) գրվել և արտագրվել են դարեր ի վեր ոչ միայն շումերերենով, այլ նաև արևմտյան Ասիայի շատ այլ ամենահայտնի լեզուներով: Գիլգամեշը դարձել է ամբողջ հին աշխարհի հերոսը` արկածախնդիր, արի, սակայն ողբերգական մի կերպար, մարդկային փառասիրության և հայտնի դառնալու, անմահանալու անհագ ձգտման խորհրդանիշ, այն աստիճանի, որ ժամանակակից ուսումնասիրողները նրան համարել են առավելապես առասպելական հերոս, այլ ոչ իրական մարդ և արքա:

Իր գահակալության սկզբում Գիլգամեշը ենթարկվում էր Քիշի արքա Ագային:Դեսպանների միջոցով Ագան պահանջեց, որ Ուրուկը մասնակցի Քեշի կողմից իրականացվող ոռոգման աշխատանքներին:Ուրուկայի ավագների խորհուրդը առաջարկեց Գիլգամեշին ենթարկվել և կատարել Ագայի պահանջները, բայց Գիլգամեշը ժողովրդական ժողովի կողմից աջակցություն գտնելով հրաժարվեց ենթարկվել: Ժողովրդական ժողովը հայտարարեց Էն Գիլգամեշին որպես ռազմական առաջնորդ (լուգալ):Ագան ժամանեց զորքով մակույկներով Եփրատն ի վար իջնելով, բայց իր կողմից Ուրուկի վրա ձեռնարկված հարձակումը ավարտվեց քիշցիների պարտությամբ:

Մ.թ.ա. 2675թ. Գիլգամեշը հասավ Ուրուկ քաղաքի անկախացմանը:Ստորին միջագետքի գերիշխանությունը անցավ Գիլգամեշին:

Հետագայում Գիլգամեշն իր իշխանության ներքո միավորեց այնպիսի քաղաքներ ինչպիսիք են` Ադաբը, Նիպուրը, Լագաշը,Ումման և այլք:Գիլգամեշը հիշատակվում է որպես Նիպուրյան Թումալ տաճարի կառուցող:Լագաշում Գիլգամեշը կառուցեց իր անունը կրող դարպասներ:

Արդյունքում Գիլգամեշը դարձավ շումերական մի ամբողջ էպիկական երգերի հերոսը:Էպոսները (վեպերը) նրա կարևորագույն նշում են Ուրուկա քաղաքի պարսպի կառուցումը (պարսպի երկարությունը հասնում էր 9 կմ, իսկ հաստությունը ավելի քան 5մ) և արշավանքը Լիբանան մայրի անտառը գրավելու:Արդյոք իրականում եղել է այդպիսի արշավանք, հայտնի չէ:Եվ հնարավոր է, եթե անգամ եղել էնման արշավանք, ապա ոչ թէ Լիբանան այլ Էլամ: